Yapılan araştırmalar Çanakkale seramiğinin oldukça eski olduğunu göstermektedir. Geçmişten günümüze, fonksiyonel araç-gereçlerin yanı sıra, süs ve dekoratif amaçlı eşyalar da üretilmiştir. Çanakkale seramiklerinde, tabak-çanak gibi yemek servis araçları, testi, fincan, ibrik gibi sıvı taşıma kapları ile duvar tabakları ve çeşitli kullanım araç-gereçleri gibi oldukça geniş bir ürün çeşitliliği bulunmaktadır. At ve ördek başlı testiler, simit testi başta olmak üzere kâse ve çanaklar Çanakkale seramiğinin en karakteristik formlarıdır. Özellikle tek fırça olarak bilinen Çanakkale seramiğine özgü desenler, duvar tabaklarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Ayrıca yelkenli/gemi, balık ve eski mimarı yapılı evler, kullanılan diğer yaygın desenler arasındadır.  Çanakkale seramiklerinin sırlanmasında beyaz renkte olan astar dışında kullanılan başlıca renkler,: Şerabi (kahverengi), Çanakkale Yeşili ve Çanakkale Sarısı’dır.

HALICILIK

Ülkemizde yaygın olan geleneksel halı ve kilim dokumacılığının Çanakkale’de özgün örnekleri bulunmaktadır. Ayvacık Halıları olarak bilinen ve adını Ayvacık ilçemizden alan halılar, ülkemizde ve uluslararası alanda oldukça tanınmaktadır. Ayvacık halılarında organik motifler geometrik formlu kullanılır. Sekiz kollu ve sekizgen içine alınmış yıldızlar, kareler, dikdörtgenler, kanca motifleri hâkimdir.Ayvacık halılarında koyu – açık kırmızı, koyu – açık mavi, koyu – açık yeşil, tetra, sarı, turuncu ve siyah renkler kullanılır.[1]

Dokuma Tezgahı



Çakmak


Elekli 


Karabudak


Kırk Yaprak




Kızıllı (Oklu)


Turnalı

Yenice, geleneksel halıcılığın öne çıktığı ilçelerimizdendir. Avunya Halıları da olarak bilinen yöre halıların; Sandık halı, allı halı, muşamba halı, İmam suyu halı, âşık kavuşturan gibi adları vardır. Yörede halılar desenlerine göre isim alırlar.[2]   

Halıcılığıyla öne çıkan diğer bir ilçemiz de Çan’dır. Çan halıları, desenleri madalyonlu veya ulama olmak üzere gruplandırılabilir. Eski ve yeni İmam Suyu, Deve Tabanı, Empirme, Kavgalı, Kaymakam Parkı, Muşamba, Tek Tek bu halı desenlerinden bazılarıdır.[3]

---

[1] Yrd.Doç. Aslı Aksoy, yayınlanmamış “Halı Dokumacılığı” makalesi

[2] Yrd.Doç. Aslı Aksoy, yayınlanmamış “Halı Dokumacılığı” makalesi

[3] Yrd.Doç. Aslı Aksoy, yayınlanmamış “Halı Dokumacılığı” makalesi

Babakale Bıçağı


Babakale bıçağı


Babakale Bıçağı ve Kını


Babakale bıçağı ve kını


Babakale bıçağı ve kını

KISPETÇİLİK

Yağlı güreşlerin en önemli unsurlarından biri kıspettir. Kıspet, deriden yapılan özel bir yağlı güreş giysisidir. Bu giysinin yapımı oldukça zor ve maharet gerektiren bir iştir. Ülkemizde kıspet yapan ustaların son temsilcisi olan İrfan Şahin, Biga ilçemizde yaşamakta ve mesleğini burada icra etmektedir. İrfan Şahin, UNESCO’nun Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi kapsamında ülkemiz adına Yaşayan İnsan Hazinesi (YİH) olarak ilan edilmiştir.  


İrfan Şahin, Kıspet dikerken

Tabaklanmış dana derisi ile dikilen kıspetin yapımı oldukça zahmetli ve zaman gerektiren bir uğraştır. Tabaklanmış dana derisi, kalıplar kullanılarak çizilir ve kesilerek hazırlanır. Bacak, kasnak, hazne, kemer gibi bölümlerden oluşan kıspet, bu parçaların makine ve el dikişiyle birleştirilmesi sonucunda üretilmektedir. 


Meydanda kıspetleriyle halkı selamlayan güreşçiler 

BEZ DOKUMA

Günümüzde giderek kaybolan dokuma örneklerinden biri de bez dokumalardır. Geçmişte yöredeki tezgâhlarda dokunarak hazırlanan giysiler, geleneksel yaşamın önemli unsurlarıydı. Giderek yerini hazır fabrikasyon ürünlere terk eden el dokuması kumaşların ve onlardan üretilen giysilerin çok az örnekleriyle karşılaşmaktayız günümüzde. İlimizde, bu el dokuması bez üretimini yapan köylerimiz arasında Bayramiç ilçesine bağlı Dağahmetçe, Ayvacık Misvak yer almaktadır.

Mekikli dokuma yapılan bu tezgahlarda; çarşaf, Yörük donu, göğnek (gömlek), bel ehram (ihram), göçebe sayası, pişkir (havlu) gibi geleneksel Yörük giyimine ait giysiler ve çarşaf dokunmaktadır.

Çufalıkta (tezgahta) bez dokuyan kadın.                   


Tezgâhta dokunan ve dikilen Yörük donu.

Tezgâhta dokunan ve dikilen Göğnek (gömlek)     


Tezgâhta dokunan ve dikilen Pişkir (Havlu)

KAŞIK YAPIMI

İlimizde yaygın olarak görülen el sanatlarından biri de tahta kaşık yapımıdır. Geçmişte hemen her köyde yapılan bu tahta kaşıkları günümüzde yapan sınırlı sayıda usta kalmıştır. Tahta kaşıkların yapımında akçaağaç kullanılmaktadır. Ağacın işlenmesinde keser, oygu ve bıçaklar kullanılmaktadır. Zımpara ile yüzeyi düzlenen kaşıklar genellikle ilçe pazarlarında satılmaktadır. 

Bayramiç-Muratlar Köyü (Kaşık yapan usta.)

Ahşap kaşık yapımında kullanılan oygu.


Ahşap kaşık yapımında kullanılan bıçaklar.


Ahşap kaşık yapımında kullanılan keserler.

SEPETÇİLİK

Çanakkale’de yaygın olarak karşılaşabileceğiniz el sanatlarından biri de sepetçiliktir. Sepet örücülüğü, Biga İlçe Merkezi ve Ağaköy, Çan İlçe Merkezi Güngören Mahallesi, Gelibolu İlçesi Evreşe Beldesi’nde yoğun olarak görülmektedir.

Sepet örücülüğünde genellikle saz ve bazı ağaç dalları kullanılmaktadır. Geçmişte meyve, sebze ve taşıma aracı olarak kullanılan sepetler, günümüzde dekoratif amaçlı olarak da kullanıldığından oldukça çeşitlenmiştir. 

Damacana yapımı. 



Yapımı bitmiş hasır damacana


Örülmüş çeşitli ürünler. 



Çeşitli sepetler



Çeşitli sepetler

DEVE SÜSÜ YAPIMI

Deve güreşleri, Çanakkale’de ilgi çeken etkinliklerin başında gelmektedir. Deve güreşlerine katılan develer büyük bir özenle süslenirler. Çanakkale’deki develerin süslerini, Çan ilçe merkezinde yaşayan Gürer ailesi üretmektedir.

Deve süslerini oluşturan takımın ana parçaları: Aşırtma, ibik, aynalı arka süs (2 adet) ve boyunluktan[1](muskalık) oluşmaktadır. Bunların dışında, tercihe bağlı olarak boyun aşırtması, paça, başlık, zilgor gibi parçalar da deveye takılmak üzere üretilebilmektedir. Deve süslerinin ana malzemelerini, halı, bez, orlon ip, boncuk, pul, zil, yılanbaşı (deniz kabuğu), keçe, deri kemer, demir toka, ayna oluşturmaktadır.

       

---

[1]Boyunluk’un kullanımı yeni sayılabilir.